Ο λόγος που απογοητευόμαστε από άλλους ανθρώπους λένε πως είναι οι προσδοκίες που έχουμε από εκείνους. Το πώς δηλαδή περιμένουμε ότι οι άλλοι θα συμπεριφερθούν απέναντί μας σε διάφορες καταστάσεις. Συνήθως κρίνουμε από το πώς θα συμπεριφερόμασταν εμείς ή πως οτιδήποτε δίνουμε ο άλλος θα το εκτιμήσει και θα κάνει ακριβώς το ίδιο για εμάς. Όμως εδώ ισχύει το κλισέ «ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός». Αυτό σημαίνει πως κάθε ένας μας είναι μοναδικός και σκέφτεται διαφορετικά, έχει διαφορετικά συναισθήματα και συμπεριφορές. Η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας παίζουν μεγάλο ρόλο εδώ. Για παράδειγμα, έστω ότι εγώ δείχνω την αγάπη μου σε κάποιον παίρνοντας τον αγκαλιά. Για μένα, πολύ πιθανό είναι να νιώσω ότι κάποιος με αγαπάει παίρνοντας με μια αγκαλιά. Είναι ένας τρόπος που γνωρίζω ότι για μένα σημαίνει αγάπη. Όμως αυτός ο άλλος μπορεί να μην το εκλαμβάνει το ίδιο ή να μην είναι… ‘αγκαλίτσας’. Το γιατί κάποιος εκφράζει την αγάπη του με διαφορετικό τρόπο είναι άλλο μεγάλο κεφάλαιο. Όμως, όταν ο άλλος δεν μας πάρει αυτή την πολυπόθητη αγκαλιά καταλήγουμε να απογοητευόμαστε, να στενοχωριόμαστε, και να νιώθουμε ότι δε μας αγαπάει. Μαθαίνοντας τον άλλο μέσω της συναναστροφής και της επικοινωνίας μπορούμε να ‘διαλευκάνουμε’ τον τρόπο με τον οποίο δείχνει την αγάπη του ώστε να λαμβάνουμε τα ‘σημάδια’. Το ερώτημα είναι: μας είναι αρκετό;
Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να αγαπηθούν. Να νιώσουν με όλη τους την ψυχή, το σώμα και το μυαλό πως κάποιος ή κάποιοι τους αγαπούν και τους αποδέχονται γι’ αυτό που είναι. Είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό, είναι στη φύση του ανθρώπου – και μάλλον και σε κάθε έμβιου όντος – είναι μια ανάγκη. Και οι ανάγκες αν δεν καλύπτονται διαταράσσουν την ψυχή μας και το σώμα μας. Όπως για παράδειγμα η ανάγκη για τροφή, νερό και στέγη. Τι γίνεται αν δεν τα έχουμε αυτά; Αναμφίβολα χωρίς αυτά θα πεθαίναμε. Κάποιος θα πει: όμως αν έχω όλα αυτά αλλά δεν έχω αγάπη θα πεθάνω; Το πιο πιθανό είναι πως όχι αλλά δε θα ζεις κι ολας. Απλά θα υπάρχεις. Όσο λοιπόν κι αν κατανοήσω πως ο άλλος δεν μπορεί να δείξει την αγάπη τους με τον τρόπο που προσδοκώ, αυτό σημαίνει ότι την νιώθω και όλα είναι πλέον καλά; Μάλλον όχι.
Είναι σημαντικό λοιπόν να έχω ανθρώπους δίπλα μου που θα μου δείχνουν την αγάπη τους με τρόπο που να μου ταιριάζει ώστε να μην υπάρχει αμφιβολία μέσα μου ότι νιώθω αγαπητός/η. Αλλιώς θα βρίσκομαι σε ένα φαύλο κύκλο αμφισβήτησης και φρούδας ελπίδας ότι κάτι θα αλλάξει, με την απογοήτευση και την στεναχώρια να είναι τα κυριότερα συναισθήματα μου μέσα σε αυτή τη σχέση. Είναι σημαντικό να μάθω να αναγνωρίσω και να βάλω σε προτεραιότητα τι ζητάω από μια σχέση. Ειλικρίνεια; Κατανόηση; Εμπιστοσύνη; Εκφραστικότητα; Όλα αυτά και άλλα; Και ξεκινώντας από το 1: το πιο σημαντικό για εμένα, πως τα κατηγοριοποιώ; Ποια και πόσα απ’ αυτά θα ήθελα οπωσδήποτε να έχει ο σύντροφος, φίλος, συγγενής κτλ;
Σίγουρα υπάρχουν τοξικές σχέσεις στη ζωή μας που δε μπορούμε να αποφύγουμε όμως τι γίνεται με αυτές που μπορούμε; Ακούγεται πολύ ‘λογική’ αυτή η εκτίμηση των σχέσεων Μαρία, και τα συναισθήματα που μπορεί να έχουμε για κάποιον άνθρωπο δεν εκτιμώνται με την λογική πολλές φορές, θα μου πει κάποιος. Συμφωνώ. Γι’ αυτό και μια πιο ρεαλιστική εκτίμηση ίσως μας βοηθήσει να καταλάβουμε εάν μια σχέση είναι κατάλληλη για εμάς ή όχι, εάν μας αξίζει στην τελική. Το αν και τι θα κάνουμε μετά γι’ αυτό είναι κάτι διαφορετικό. Το πιο σημαντικό είναι να αναγνωρίσουμε τι μας ταιριάζει και τι όχι. Να καταλάβουμε τι είναι αυτό που μας δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και γιατί. Ελπίζω αυτό το άρθρο να σε βοήθησε έστω λίγο να μάθεις να αξιολογείς τις σχέσεις σου σε κάποιο βαθμό και τι είναι αυτό που ζητάς ώστε να καταφέρεις να νιώθεις την αγάπη που σου αξίζει.
Χασταλή – Σιταρά Μαρία
Ψυχολόγος/Ψυχοθεραπεύτρια
https://m.facebook.com/ChastaliSitaraMaria
