Η 31η Δεκεμβρίου του 2020 είναι η τελευταία μέρα του Ηνωμένου Βασίλειου ως κράτος
μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από 1/1/2021 παύει να αποτελεί κράτος μέλος της ένωσης
και αυτόματα παύουν πολλά πλεονεκτήματα για τους ευρωπαίους πολίτες από κ προς το
ηνωμένο βασίλειο.
Το κόστος σπουδών εκτοξεύεται, οι επαγγελματίες και οι απόφοιτοι δεν έχουν την εύνοια
των κοινοτικών οδηγιών όπως για παράδειγμα της Ευρωπαϊκής Οδηγίας 2005/36/εκ περί
ελεύθερης μετακίνησης επαγγελματιών μεταξύ κρατών μελών.
Μπορεί τα κράτη μέλη να έχουν μεριμνήσει να διορθωθεί εν μέρει το πρόβλημα
αναγνώρισης επαγγελματιών όμως αυτό δεν ισχύει για όλες τις ειδικότητες.
Η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2005/36/εκ ενσωματώθηκε στο ελληνικό δίκαιο με το πδ 38/2010. Το
2012 γίνεται η προσθήκη της επαγγελματικής ισοδυναμίας που ταυτόχρονα γίνεται και σε
αλλά κράτη μέλη για αποφυγή προβλημάτων στην αναγνώριση επαγγελματιών που η
ενασχόληση τους δεν αφορά ρυθμιζόμενο επάγγελμα.
Όμως, τόσο η ευρωπαϊκή οδηγία όσο και οι νόμοι σε κάθε κράτος μέλος, έχουν σαν
εξαίρεση στην αναγνώριση τα επαγγέλματα του αρχιτέκτονα, του ιατρού, του νοσηλευτή,
του οδοντίατρου, της μαίας. Για αυτά τα επαγγέλματα δεν ίσχυε η αναγνώριση
επαγγελματικής ισοδυναμίας παρά μόνο η μεταφορά επαγγελματικών προσόντων από ένα
κράτος μέλος σε άλλο
Το BREXIT όμως δημιούργησε ένα σοβαρό κενό για αυτές τις ειδικότητες και δεν έχει
μεριμνήσει κανείς για αυτό.
Οι ειδικότητες αυτές ουσιαστικά βρίσκονται στον αέρα καθώς δεν μπορούν να λάβουν
αναγνώριση επαγγελματικής ισοδυναμίας σύμφωνα με την οδηγία κ το νόμο αλλά
ταυτόχρονα δε μπορούν να λάβουν αναγνώριση επαγγελματικών προσόντων αν
προέρχονται από το ηνωμένο βασίλειο.
Ένα κάποιος ξεκινήσει τη διαδικασία εγγραφής του στην αντίστοιχη επαγγελματική ένωση
στο ηνωμένο βασίλειο από 1/1/2021 και μετά, δε δύναται να μεταφέρει τα αποκτηθέντα
επαγγελματικά προσόντα σε κανένα κράτος μέλος καθώς δεν μπορεί να κάνει χρήση της
ευρωπαϊκής οδηγίας 2005/36/εκ.
Όπως καταλαβαίνουμε όλοι, οι επαγγελματίες αυτών των ειδικοτήτων ξαφνικά βρίσκονται
ξεκρέμαστοι χωρίς κανείς να μπορεί να τους απαντήσει και να τους βοηθήσει στο πώς να
κινηθούν από εδώ και στο εξής καθώς κανένα νομικό πλαίσιο, είτε εθνικό είτε ενωσιακό,
δεν τους καλύπτει.
Αναρωτιόμαστε λοιπόν αν το ελληνικό υπουργείο παιδείας το έχει κατά νου και πώς
σκοπεύει να επιλύσει αυτό το ζήτημα και επιπλέον αν έχει έρθει σε επικοινωνία με το
υπουργείο εξωτερικών ώστε να συναφθεί μια διακρατική συμφωνία με σκοπό τη συνέχιση
εφαρμογής της οδηγίας είτε με τους ίδιους όρους είτε με όρους που θα θέσουν τα κράτη
μεταξύ τους.
