Γράφει η Αλίκη Διακάκη
Το Θέατρο έχει κάτι μαγικό, ο εκάστοτε σεναριογράφος φτιάχνει έναν φανταστικό νέο κόσμο από το μηδέν και εάν οι συντελεστές τον αποκωδικοποιήσουν σωστά τότε ο θεατής μπορεί να χαθεί για ώρες μέσα σε αυτόν. Ε, λοιπόν αυτό ακριβώς πάθαμε βλέποντας το Ταο του Γιώργου Καφετζοπουλου στο θέατρο επι Κολωνό. Από τον οποίο είμαι βέβαιη ότι θα δούμε πολλές φρέσκιες και επιτυχημένες δουλειές τα επόμενα χρόνια.
Πρωταγωνιστούν οι Γιώργος και Αντώνης Καφετζόπουλος και ο εκπληκτικός Θοδωρής Σκυφτουλης σε σκηνοθεσία της Δανάης Σπιλιώτη.
Ένας νονός της νύχτας μετά από εννέα χρόνια στη φυλακή, κι ένα σωρό εγκλήματα στην πλάτη του, αποφασίζει να συνταξιοδοτηθεί και να στραφεί στον ταοϊσμό. Ο νεαρός γιος του όμως παλεύει να αναδείξει τα ταλέντα του σε μια αγορά αρκετά κλειστή και δεν ξέρει αν έχει ό,τι απαιτείται ώστε να πετύχει εκείνος, όπως ο πατέρας του. Ασχολείται με την τραπ, αναλώνεται στα ναρκωτικά, σε τσαμπουκάδες και εφήμερα ειδύλλια, στερείται τη σοβαρότητα που απαιτούν τέτοιες δουλειές όπως το να τρέξεις την νύχτα στην Αθήνα. Αντί να οργανωθεί όμως έχει βάλει στο στόχαστρο του το πρώην τσιράκι του πατέρα του, τον Ιωσήφ Μωυσίδη, που τώρα έχει πάρει τα ηνία.
Πρόκειται για ένα έργο ρεαλιστικά αποδοσμένο, που θα σε κάνει να γελάσεις πάρα πολύ με την αμεσότητα του, λόγω της αφιλτράριστης και «χυδαίας», γλώσσας που χρησιμοποιούν οι χαρακτήρες καθώς μέσα από τους καυγάδες τους διακρίνεις ένα ολόκληρο γαϊτανάκι συναισθημάτων, αδυναμιών, πόθων και παθών, τις λεπτές γραμμές, οι οποίες αντικατοπτρίζουν και ορισμένες από τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας αλλά και κυρίως της ίδιας της ύπαρξης, του δρόμου προς την ενηλικίωση, με τον πιο ανάλαφρο, σχεδόν ταραντινικο, όπως έχουν αναφέρει πολλοί, τρόπο.
Αν θέλετε κι εσείς να γελάσετε με την ψυχή σας, και να μη πάρετε ανάσα ούτε λεπτό, βιαστείτε καθώς ο δεύτερος κύκλος παραστάσεων ολοκληρώνεται στις 29/01.
Κλείστε τα εισητήριά σας εδώ
Να πάτε να μάθετε κι εσείς, τι είναι τέλος πάντων, αυτό το Ταο.
