Γράφει η Νατάσα Παπαδοπούλου
Το Υπουργείο Παιδείας διαλύει τις αμφιβολίες σχετικά με τα νομοσχέδια που αφορούν τη δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα και τις αλλαγές στην επαγγελματική εκπαίδευση. Μέσω 10 ερωτήσεων προς το υπουργείο, στην εφημερίδα ”Παραπολιτικά”, αποκαλύπτονται η φιλοσοφία του νέου νομοσχεδίου και οι σημαντικές αλλαγές που αναμένεται να φέρει το άρθρο 28 του Συντάγματος. Αναμένεται να παρέχει καθοριστικές πληροφορίες για τους φοιτητές και τις οικογένειές τους, επισημαίνοντας τη σημασία και τις ευκαιρίες της νέας εκπαιδευτικής προοπτικής.
Ουσιαστικά, το Υπουργείο απαντά σε όλες αυτές τις ερωτήσεις που εδώ και χρόνια έχουν και ο Ιδιωτικός αλλά και ο Δημόσιος τομέας της Εκπαίδευσης. Το νέο νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας ανοίγει νέους ορίζοντες για την υψηλή εκπαίδευση. Επιδιώκοντας τη δημιουργία μη κρατικών πανεπιστημίων, επιτρέπει την ελευθερία επιλογής και απελευθερώνει τα πανεπιστήμια από τα δεσμά της γραφειοκρατίας. Με αυτήν την πρωτοβουλία, αντιμετωπίζεται η αυξανόμενη ζήτηση για πανεπιστημιακές σπουδές στη χώρα, ενισχύοντας την ελληνική οικονομία και αποτρέποντας το “brain drain”. Τα μη κρατικά πανεπιστήμια θα λειτουργούν ως παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων, ενώ θα έχουν ευελιξία στον καθορισμό των διδάκτρων. Το νομοσχέδιο προβλέπει υποτροφίες και κοινωνικά κριτήρια, ενώ η αναγνώριση των τίτλων σπουδών τους επιτρέπει τη διεύρυνση των επιλογών για τους φοιτητές.
Ποιο είναι λοιπόν το “πρόβλημα” σε όλο αυτό?
Η πολιτική σκηνή έχει αντιμετωπίσει δυσκολίες στο να αναγνωρίσει τα ήδη υπάρχοντα μη κρατικά πανεπιστήμια, παρά τις υποσχέσεις που είχαν γίνει για ανοικτότητα και καινοτομία. Αντί να αντιληφθεί τον σημαντικό ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν αυτά τα ιδρύματα στην εκπαίδευση και την οικονομία, η πολιτική σκηνή δυσκολεύεται να αποκτήσει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση. Αντί να προχωρήσει σε άμεση αναγνώριση και ενίσχυση των υφιστάμενων μη κρατικών πανεπιστημίων, προτιμά να ακολουθήσει τρίτες οδούς. Αυτό σημαίνει ότι, αντί να προχωρήσει σε μια συνολική και δομημένη αναγνώριση, προσπαθεί να δημιουργήσει ένα νέο πλαίσιο μέσω του Υπουργείου Παιδείας, αξιοποιώντας διεθνείς και συνταγματικές διατάξεις. Η πολιτική σκηνή, ενόψει της υλοποίησης του νέου νομοσχεδίου, εκδηλώνει προσπάθεια αποφυγής αντιπαραθέσεων με αντίπαλες πολιτικές παρατάξεις. Προτιμά μια προσέγγιση που θέτει τα πανεπιστήμια υπό την ετικέτα παραρτημάτων που όμως ήδη υπάρχουν, αντί να αντιμετωπίσει τις πραγματικές ανάγκες για αλλαγές στον εκπαιδευτικό τομέα. Η επιλογή αυτή ενδέχεται να οδηγήσει σε μια περαιτέρω έλλειψη διαφάνειας και δυσχεραίνει την υλοποίηση πραγματικών βελτιώσεων στο σύστημα εκπαίδευσης και την επιστημονική κοινότητα.
